Bir gün anlarsın herşeyin bittiğini...
Yüreğine sayısız bıçaklar saplanır, çıkar.
Taş kesilir bütün vücudun.
Oturup,
Gizlice,
Sessizce ağlarsın...
Her yer, her şey anlamını yitirir
Kahırlarla dolu,
Onun resmine bakar, bakarsın...
Bir acı şarkı söyler dudakların kendiliğinden
Taa içinde duyarsın.
Unutmak için
Belki içmek gelir aklına..
Kendini unuturun da
O'nu unutamazsın....
Aynanın karşısına geçip
Yıkılmışlığına bakarsın.
Ellerinde dolaşır elleri...
Ürperirsin.
Günler, haftalar, aylar geçer
Yavaş yavaş tükenirsin.
Bir dal kırılsa ağacından,
Bir bardak düşse ellerinden..
Kendini onların yerine koyarsın..
Yüreğinin acısı dolar avuçlarına....
Yitikliğini her her halinden anlarsın.
Ayrılık acısı yakar içini
Söndüremezsin bu ateşi...
Kor olur,
Yangınlar başlar da yüreğinde
Kül olmaz bir türlü...
Bir gün dinlersin
Kalbinin nasıl yorgun attığını
Bitip, tükendiğini
Perişan halinden anlarsın.
Her şey anlamını yitirmiştir senin için...
Geçen günlere yanarsın.
Derdini anlatamazsın bir türlü
Kimselere......
Ömür boyu silip atamazsın içinden.
Gün olur unutur..
Gün olur anar,anar, anarsın...
Necdet GÖKNİL
