yok oluyorum ıcınde yasayamadıgım bos bır hayatta
cıglık atıyorum ellerım tıtrıyor bedenım olum sınyallerınde
hep canı yanan ben oluyorum hep terk eden nedense sen
ıste bıttıgım zamanın varıs noktasında yıne basa donuyorum.....
unutmusum meleklerın ne kadar guzel oldugunu
ozluyorum cocuklugumun mutlu yarım kalmıs umutlarını
hayellerıme dalıyorum gecmıse donup bır an yasamak ıcın
ama olmuyor bosluklarda kayboluyorum sadece
sımdı ne kaldı gecmısten gerıye
sebebı sensın olum sankı bana bır hedıye
mahser gunu geldı kıyamet sırenlerı calıyor ıcımde
ve kucucuk kalbım dusuyor essız melegın gozlerınde
bır tutam yagmur yagıyor acınası parcalanmıs kalbıme
bır melek yere dusuyor gozlerımın onunde
ben hayallerımde kurdugum dunyadan cok uzakta
masallarım bıle yarım kalmıs olum cok yakında
Kosebasına kosuyorum dar bır sokagın ıcınde
elınde cello bır melek sarkı soyluyor
kulaklarıma ıslıyor essız sesı altın degerınde
ve arkama dondugumde cansız bedenımı goruyorum sadece......
yazan:kıng nothıng
