Dön Ne Olursun...
Bu gün güneşim özlem ufuklarından yakıyor tenimi.
Dağların nefesi ürkütüyor beni,
Gözlerime sonbahar hakim, yanaklarımda yağmurlar.
Hasret dallarına konmuş güvercin misali.
Yelkeni parçalanmış sal gibiyim,
Kırbaçlanır her gün yüreğim.
Gurbetin sessiz türküsü gırtlağıma tıkanmış,
Salkım salkım damlar hasretin içime...
Şu karşı dağlarda yükselen çoban ateşine yansır gözlerin,
Gecenin bir ayazında cigara ziftlenir, dumanından okurum seni...
Çatlayan avucumun içinde, resmine bulanır gözyaşlarım.
Ey benim sarı yoncadan nazlı maralım, Ne zaman yakınlaşır uzaklar ?
Buralarda şehir dağ gibi düşer üstüme,
Zaman bir adım önümde,
Güz aylarına mahkum çıplak çınar ağacı gibiyim.
Dudaklarıma bulanır, gözlerimden akan sen...
Nemrut yamaçlarına yapışmış bir dal gibiyim.
Köklerim yorgun...
Dön artık ne olursun.
Nefesim seni ararcasına,
Hergün beni biraz daha terk ediyor...
