... seni unutmak üzere



bir gül kokusu bulaşır dudaklarına
öpersen beni

hayatın gölgesinde oturmak kadar zevklidir
bir sabah kahvaltısı seninle

sevişirken yaprakların titrer unutulmuş bir tınıyla
olgunlaşır ağzındaki meyveler

sarışın bir toprak gibi kokarım
dişlerim geçer yalnızlığına bırakamazsın

seni seversem bütün kadınlarını severim
şehrimin

an gelir şarkısını da kaybedersin
hayattan bıkmış bir edayla konuşan gecenin

o yüzden söylerim değdirme jilet gözlerini
gözlerime ve unutma sakın aşk da bilir
kördür kelebeklerin gözleri


günün son çayını içiyorum
yanıma o sıcak gülümseyişini de alarak
birazdan çıkıp gideceğim bu odadan
çok olmadı değil mi sana yazmayalı

belki hala yaralısın kaç kez söz verdim de
tutmadım İstanbul bakışlarını

o yelken başını yokluğuma yasla ve umut et
yazacaklarımı bekle de gör
kördüğüm olmuş dudağımdaki ıslığın
sesini


en güzel göz
sevgilim sevgilim sevgilim

senindir bu zulüm
ölümsüz bir aşk demiştin de inanmamıştım sana
ne sana ne de bir aşkın diğer aşklardan oluştuğuna

yükünü atmaya çalışan yüreğimde
bozguna uğramış
eğreti çizgileri olan bir ufuksun

yaşadığımız anların fotoğraflarına
sarılıyorum bir can simidi
her şey orada

tüm küskünlüğüne
kırıklarına
umutsuz bir göçe çıkışına

seni unutmak üzere


Tuncay Takmaz