vefasiz
seviyorsun sonunu düsünmeden
iyi ve kötüyu unutuyorsun
tek onun adini tasiyorsun
seve seve bitiyorsun
hep hatasinda affetiyorsun
sevdini kaybetmek istemiyorsun
bütün yaptiklarini görmek istemiyorsun
birde bakmissin
o seni unutmus
o seni sevmiyormus
o seni düsünmüyormus bile
aci o kadar büyük oluyor ki
hayatin anlamini görüyorsun
aglayip aglayip süzülüyorsun
toprak olup ölüyorsun
o da bir kus gibi ucuyor gidiyormus
sevgiyi bir kabus olarak görüyorsun
ve gercek hayata dönüyorsun
