Her şey yavaş yavaş başlar yalnızlığa doğru giden yolda...
ilk başta çok yakınınızdaki birilerinin davranışlarına kızarsınız... sonra içinde o insanların da bulunduğu her zamanki ortamınızdan sıkılırsınız... sonra birden herşey bulanıklaşır... içinde bulunduğunuz durumdan dolayı midenizde o ani beklenmedik acı burkulmaları hissedersiniz... şarkılar size mutluluktan çok hüzün vermeye başlar... başta herşey sizin lehinizde yer alır... aslında yaşadıklarınız hakkındaki yeni düşünceleriniz zaman kadar süratli, akıcı ve geçicidir... anlamı olan herşey anlamını yitirince içinde bulunduğunuz boşluk ise acı kadar ani, keskin ve kalıcıdır... tüm bunların sonunda bir de bakarsınız ki eski beninizden eser kalmamış... yılgın, yorgun, yıpranmış, yalnızsınız... 
