İnsan bazen birilerini delice sever; ancak,bazen karşı taraftan aynı karşılığı göremez.Çünkü fıtrat, fıtrî olmayan şeyi reddeder.O zaman da sevgi, düşmanlığa dönüşür.Öyle ki, daha önce övmede değer kabul ettiği durumlar,daha sonra onu yermeye esas teşkil eder .Önce, kendi kendine, o şahıs için gönlünde bir Süleyman tahtı kurmuştur.Şimdi de o tahtı kırıp geçirmekte ve söküp atmaktadır.
Kim bilir belki de ne kurduğundan, ne de kırıp döktüğünden,karşıdakinin hiç mi hiç haberi yoktur.
Bu tıpkı ‘’ tavşan dağa küsmüş dağın haberi yok’’ misalindeki gibi lüzumsuz bir küskünlüktür
Her şeyde olduğu gibi sevgide de aşırılıktan kaçınmak gerekir. Bu konuda Allah Resulü’nün (sas) verdiği ölçü ne kadar çarpıcı ve ibret vericidir! ‘’Sevdiğini bir ölçüde sev,belki bir gün o düşmanın olur.Kızdığına ,da yine bir ölçüde kız ,belki bir gün dostun olur.’’
Son düzenleyen Safi; 14 Eylül 2017 02:40
