Zorlu zaman gecirme metodlarını geride bıraktıgım şu günlerde içimi boşaltacak,rahatlıkla konusacak birilerini arıyorum. Fakat nafile... Konusabilicegim herkes benden 1 adım uzakta duruyorlar yada ben öyle hissediyorum. Belkide duygusallaıgım agır basıyor zamana. Zaman çözüm bulamıyor derdime. Derdim arş - ı alâ. Gereksiz kıldıgım hersey şimdilerde en gerekli yardımcılarım oldu. Beni itekliyorlar sıkıntıya ve alıkoyamıyorum kendimi. Uykusuz geceler gözlerime inat uykularımı kacırıyor. Bir sen dinliyorsun beni,bir sen yanlıs anlamıyorsun.Sagol.
Son düzenleyen Blue Blood; 27 Ekim 2005 23:18
