Şiir Nehri -2- [Arşiv]

AcılAra DaiR

kaybedilir tüm umutlar
gecenin kuytusunda
oysa şimdi gündüz
neden umutsuzum ben
enginlere açılan bir gemi gibi
sonsuz maviliklerde yalnız ve yolcusuzum

karaları arayarak mı geçecek bütün ömür
daha ne kadar alabora edecek
insafsız dalgalar beni

dün bugün yarın
mechul bir hayatın rotası
ızdırap fırtınası içinde
yontulmuş umutlar peşinde
kaybolmakmış meĝer

küf kokulu bir baharda yüreĝim aĝlamazsa
solmazsa daha da soluk yüzüm
bir gariplik sezerim içimde
sarkısı hüzün olan

çıkarsa karşıma birgün mutluluk
bilmiyorum direnirmiyim
istemezmiyim gülmeyi
özlermiyim kan aĝladıĝım günleri

çölleşmiş bir dünya
ve biter topraktan koca dikenler
afaroz edildim bahardan
çorak topraklarım
solmuş yapraklarım kaldı elimde
dilek tutmayı bile unuttum
unuttum kırmızı gülleri çoktan
ve tükettim kendimi hiç yoktan

birgün aşabilirsem kafdaĝını
canlanırsa yarı ölü cesedim
oturamam öyle sessiz sedasız
yıllardır mataramda biriken
çok maske görmüş gözlerin
yaşlarından maskeler üretirim

asırlardır raĝbet gören bu malın
reklamını beşiklerde yaparlar
satarlar ergenleşmiş yürege
hem de yüzleri hiç kızarmadan

yıllanmış bir hatanın
katmerleşmiş bedelini
evetledim müflis biri oluncaya kadar
insanların bazısında israf edilmiş sevgiyi
bulamadım hiçbir zaman
betonlaşmış varoşlarda

şimdi en az ölüm kadar
soĝuk olan bu lahza da
bilmediĝim bir garip yerin
sessiz ve tenha sokaklarında
elimde kalan son sevgimi de
hak edene vermek için
murdarlara diş bileyen
aslanları bekliyorum

yoruldum iki yüzlü
çok pürüzlü bu zevattan
ve derinden of çektiren
uzay çaĝı dostluĝundan
dilim yanmış içmem artık
üflesemde ızdırabı
elimdeki tek sermayem
nefesimi saklıyorum
mirasımı vermek için
azraili bekliyorum..

(alıntı)

MsXLabs Üye Girişi