A.Hicri İzgören
1950 yılında Siverek'te doğdu. İlk ve ortaokulu Siverek'te, liseyi Diyarbakır'da okudu. Diyarbakır Eğitim Enstitüsü Sosyal Bilimler Bölümü'nü bitirdi. Bir süre Maliye Teşkilatında çalıştı, daha sonra öğretmenliği seçti. İlk kitabı Acıyla Diri'nin yayımlanması üzerine 1981 yılında Diyarbakır'da gözaltına alındı. Ardından Kırşehir'e sürgün edildi. Halen Diyarbakır'da öğretmenlik yapıyor.
1980 yılından bu yana; Edebiyat 81, İmece, Su, Oluşum, Varlık, Temmuz, Dönemeç, Düşlem, Evrensel Kültür, Sanat Rehberi, Yeni Biçem, Yaratım, Yom Sanat dergilerinde şiirleri yayımlandı.
Eserleri:
Acıyla Diri, 1981
Sessizliğin Sağanağı, 1984
Verilmiş Sözdür, 1987
Bedeli Ödenmiştir, 1992
Ve Öteki (İlk 4 kitabından seçmeler), 1998
Suç Duyurusu, 1999
Ödülleri:
Tansaş "9 Eylül Şiir Yarışması" Üçüncülük Ödülü (1989)
Tayad "Şiirler Yaşamımızdır Yarışması" Üçüncülük Ödülü (1989)
Petrol-İş "İnsan Hakları-Ekmek Barış Özgürlük" Şiir Birincilik Ödülü (1989)
Mavi Derinlik-Kuşadası Belediyesi Kültür Etkinlikleri Şiir İkincilik Ödülü (1991)
21. Yarımca Altın Kiraz Festivali Şiir Birincilik Ödülü (1992)
İsveç Hümanist Enternasyonal (Efos Universal Cul-ture House) Şiir İkincilik Ödülü (1992).
Kaynak Şiir Akademisi.com
Bir Ömür Yetmez
Bahtı teninden yanık bir serencamdı
Bir ömrün bana giydirdikleri
Kaçamadım şerrinden şamarından feleğin
Daha tüysüz bir çocukken dilim dağlandı
Yasaklarla korumaya alındı bütün düşlerim
Ardımsıra kurallar devriyeler gezerdi
Başım üç numara traş trahomlu gözlerim
Babamın ters-yüz ceketi gibiydi hayat
Acısı bol bir ağıt gibi dururdu bedenimde
Ya da sokaklarıma dar gelirdi.
Parçalanmış bir aynada büyüttüm kendi kendimi
Kurşun eritilirdi başımda okunmuş sular içerdim
Boynumdaki muskaya havaleydi bütün hâllerim
Hem takdir hem tekdirlik bir mektepliydim on beşimde
Yağmurlar ve şarkılar kardeş gibiydi
Şarapla tanıştığım rüzgâra bulaştığım bir takvimdi
Hepsi bir şiirin eskizleriydi belki
Sonraki yaralarıma sargı bezleri
Ten çıra olmamıştı yazgım henüz bakirdi
Giz yüzle tanıştı sonra boynunu sıktı muska
Bir tren yolculuğunda bozdum bekâretini
Sonrası âhir zaman kahır mevsimi
Yenildiğim yıllardı kapılar kilitliydi
Rüzgârsız kaldım dilim paslandı otuzumda
Tezgahlarda boylu boyunca ertelendim yarına
Gözlerinin düsturuyla kırdım gecenin çemberini
Kaç arkadaş daha silindi kütüğünden
Notalara söz oldular şiirlerle kutsandı isimleri
Kırk kere bozmuştum tövbemi kırkıma geldiğimde
Sığınacak bir dergâhım da yoktu üstelik
Biraz daha büyütmüştüm yaramı
Bende gözlerin kaldı o şarkının sözleri
Bu biraz da kendimi seninle tanımlamak gibidir
Orda saklıdır dünyanın bütün hazineleri
Kutlu bir mirastır elbet
Bir ömür yetmez anladım
Yazmak için bütün sen'leri
A. Hicri İzgören
