İdare-i Maslahat



Devleti Ali Osmanın artık son yılları,
Paramparça olmuş ülkenin her sınırı.

Diyarıbekr valisi kulakları dikmişti,
Zira celali eşkıyası etrafta birikmişti.

Haber saldı ki, Padişah’a bir ulakla;
“Celali tehlikesi yakında şehre bela.

Asker gerekir bu belanın defi için,
Çünkü bunların sayısı yedi sekiz bin.”

Memleketin her tarafı yanıyordu da,
Hiç asker kalmamıştı koca orduda.

Çaresiz ferman gönderdi, vali kuluna,
Buyurdu ki; “İdarei maslahat oluna!”

Eşkıya bu, ferman falan da dinlemez,
Vahşet yapar, yaşlı genç hiç anlamaz.

Vali fermanın arkasını dönderir, yazar,
Durumu bildirir, ulağı gönderip tekrar,

Arzeder ki:“Hünkarım şehrimiz düştü,
Celali eşkıyaları bütün evlere üşüştü.

İdarei maslahat oluna! diye buyurdunuz.
Mecbur, idareyi eşkıyaya verdi kulunuz,

Maslahatı kurtardık, halen elimizdedir,
Bekleriz, ne yapalım, fermanınız nedir.?”