hüzne vurdum yüreğimi
bu saatinde günün
bitişler çaldığında kapıları
eskisi gibi değil hiçbir şey
ardında bıraktığın
giderken sen
kaçını tuttum verdiğim sözlerin
ben de bilemiyorum
kaçı rahat uyutuyor seni
benden beklentilerinin
...bilmiyorum
ne denli mutlu ediyor seni
aldığım soluklar
sağ…sol…her yanımda hissettiğim varlığın
nerede şimdi
ellerine kondurduğum öpücüklerdeki
sıcaklığın
dudaklarım şimdi buz gibi
noktayı koymadan tanrı
biraz daha sarılsaydım
içime sarsaydım
sımsıkı
hiç bırakmadan
nasıl geçtim önümdeki engellerden
ve daha nasıl geçeceğim
sensiz
nasıl kurtulacağım zincirlerimden
lacivert bir boşluğa koyduğum korkularım
erken gidişlere çığlıklarım
dönüşler yok artık
ve boşluklara sabitlenmiş gözler
bilinmeyen ve görülmeyen sancısı
için için yanan bir yangının
minik bir çocuğun göz yaşlarında şimdi
sana seslenişlerim
öper mi melekler seni
benim için
12.09.2006
Atilla Güler
