Caz Çiçeği
Bilinmez, belki son öpüşümdür bu seni
Bir kadına bir nehri son ekleyişim
Bilinmez, bahçene ektiğim son çiçek hırsızıdır bu
Bomba konmuş tren istasyonlarına
Arzunun titreyen yollarına
Son adım atışım, belki bu da bilinmez
Bilinmez, baharın ensesine bir kuşun
İlk kurşun sıkışıdır bu
Bir kedinin yağmurda ilk yıkanışı
Bir kadını merdivene ilk benzetişim, sen gidiyorken
Arka sokak otellerine ilk rastlayışı bir sarayın
Güzelliğin aynaları tehdit ediyor sevgilim
Hüzünü unutuşun bu gece, belki sözü edilmez
Bilinmez, belki yanıbaşımdadır o kaygan sevdan
Bu şiir kuştüyü elini ilk özleyişimdir senin
( Sanki ilk sendin bu kanayan alnıma duran
Çarpışan gemilere adını verdiğim ilk sendin
Ardından kırık camlara çizdiğim
Bir Piaf şarkısı geçerken parmak ucumdan
Anladım ki ilk sendin
Caz çiçeğim,
Nasıl denir
İçimde çatal mısın bıçak mısın bilinmez )
Akgün Akova
(Adam Sanat, Ağustos 1994)
