”ßelki de umut etmek için çok geç kalınmıştı..”
Uzaklardan bir rüzgar esintisiyle gelmiştin bana.. En yandığım zamanların birinde yağmur zamanımdın. Her bir titreyişle çok uzaklardan gelirdin... Hep olduğu gibi yine uçurumun kenarında yakalamıştın ve pamuk ipliğiyle bağlı yaşamıma bir düğüm atmıştın... Fakat ara ara ellerimi uzattığımda dokunamazdım sana
kaybolurdun.. Ardından uzun geceler boyu düşünürdüm ”Acaba gerçekten geldi mi?” diye... Sonra ”Evet geldi!” diye emin olurdum. Çünkü bilirdim Süzülen göz yaşlarım sevdamaydı sanaydı.. İfade edemediğim her kelimeme mana olurdun..
Yani;
Sen yokken bile severdim seni
