Alfred de Vigny

Alfred de VIGNY (1797 - 1863)

1797 - 1863 yılları arasında yaşamış Fransız şair, oyun ve roman yazarı Alfred de Vigny, Romantizmin temsilcilerindendir. Yazdığı şiirleri ile, Fransa'nın en büyük şairleri arasında yer almıştır. Şiirlerinin dışında tarihi romanlar ve dramlar da yazmıştır.
27 Mart 1797'de Fransa'da, Loches'te doğdu. Denizciler ve askerler yetiştirmiş olan asil bir aileden geliyordu. Otuz yaşına kadar orduda vazife gördü, daha sonra kendini edebiyata verdi.
Hüzünlü bir evliliğin ardından Le Maine-Giraud'da bir köy evine yerleşti. 1827 yılında William Shakespeare'in Romeo ve Juliet'ini Fransızca'ya çevirdi. Şair, oyun ve roman yazarı olarak ünlendi. 1845 yılında Fransız Akademisi'ne seçildi. Şiirlerinde tabiatın ve insanların umursamazlığı ve karamsar düşünceler belirgindir. 17 Eylül 1863'te Paris'te öldü.

Ad: vignydaubigny.jpg
Gösterim: 1273
Boyut: 95.3 KB

Eski soylulardan bir asker ailesinin çocuğu olan Alfred de Vigny (asıl adı Alfred Victor'dur; Vigny kontu olduğu için Alfred de Vigny diye bilinir) doğduğu sırada, eski bir subay olan babası altmış yaşındaydı ve yaralanmıştı. Annesi ancak kırk yaşındaydı. Ailenin daha önce üç erkek çocuğu olmuştu. Sağlığı pek sağlam olmayan Alfred de Vigny, dikkatli bir anne tarafından şefkatle büyütüldü. İmparatorluğun zaferlerine hayranlık duyduğu için ailesinin hanedancı görüşlerine karşın orduya girmek istedi. Restorasyon dönemi, onun istekleri ile ailesinin isteklerinin uzlaşmaya varmasını sağladı. 1814'te asteğmen ve 1816'da muhafız birliğinde daha yüksek rütbeli subay oldu. İspanya seferine (1823) katıldıysa da, savaşta bulunma fırsatını elde edemedi. İlk şiirlerini bu sırada yayımladı (1822) ve romantiklerin çevresine katıldı. 1827'de, yüzbaşıyken ordudan ayrıldı.
İki yıldır İngiliz Lydia Bunbury ile evliydi ve 1826'da Poemes antiques et modernes (Eski ve Yeni Şiirler) ile Cinq-Mars adlı bir de roman yayımlamıştı. 1829'da, Shakespeare'den manzum Othello uyarlamasını temsil ettirdi. Daha sonra, ün kazanmasını sağlayan Chatterton (1835) ve başyapıtlarından biri olan anlatılar derlemesi Servitude et Grandeur militaires'i (1835) yayımlandı. Chatterton'da büyük başarı kazanan tiyatro oyuncusu Maria Dorval ile kurduğu fırtınalı ilişki, 1838'de kesin bir ayrılıkla sonuçlandı. Çok sevdiği annesinin ölümünden (1837) duyduğu acı, mutsuz aşk yaşamı ve edebiyat alanındaki umut kırıklıkları, Alfred de Vigny'nin kendi içine kapanmasına yol açtı.
Alfred de Vigny, Revue des deuxmondes'datek tük şiir yayımlıyor ve zamanının çoğunu Maine-Giraud'daki malikânesinde tek basma geçiriyordu. Birçok başarısızlıktan sonra 1845'te Fransız Akademisi'ne üye seçildi, ama kont Mole'nin saldırgan konuşmasına çok üzüldü. 1854'te Paris'e geldi, iyi bir göreve getirilmesini boşuna beklediği İkinci İmparatorluk' tan yana çıktı ve çoktandır hasta olan karısına büyük bir titizlikle baktıktan sonra mide kanserinden öldü. Vasiyetini uygulayan Louis Ratisbonne, 1864'te, bazıları daha önceleri Revue des deux mondes 'da yayımlanmış olan ve birçoğu başyapıt niteliği taşıyan on bir şiirini les Destinees, poemes philosophiques (Alın Yazıları, Felsefi Şiirler) adıyla yayımladı. La Mort du loup (Kurdun Ölümü), la Colâre de Saıhson (Samson'un Öfkesi), le Mont des Oliviers (Zeytin Dağı), la Maison du berger (Çobanın Evi) bu başyapıtlar arasında sayılabilir. Ratisbonne, Alfred de Vigny in günü gününe saptadığı düşüncelerini, Journal d'un poete (Bir Ozanın Güncesi) adıyla yayımladı (1867). Fernand Gregh ise, 1837'te yazılmaya başlanan ve bitirilmemiş olan bir anlatıyı (Daphne) 1912'de bastırdı.
Alfred de Vigny'nin şiirsel veriminin tümü, iki kitapta toplanmıştır: Poemes antiques et modernes ve les Destinees. Birincisinde bazı güzel şiirler yer alır. Ama ozana asıl ün kazandıran ikincisidir. Alfred de Vigny bunlarda, insanın durumunu saptamaya yönelir ve yalnızlık içinde cesaret (la Mort du loup), tanrısallığın susuşu (le Mont des Oliviers), ruhun ölümsüzlüğüne inanış (I Esprit pur) üstüne derin düşüncelere dalarak, bu durumu betimlemeye çalışır.
Alfred de Vigny, tiyatro alanında, Shakespeare uyarlamalarından (Romeo ile Julyet, Othello) başka, bir komedi (Quitte pour la peur [Korktuğunla Kal]) ve iki romantik dram (la Marechale d'Ancre [Ancre Mareşalinin Karısı, 1831] ve Chatterton [1835]) verdi. Bu son oyun olan Chatterton, John Bell adlı pinti ve kaba bir sanayicinin evinde yaşamaktadır. Bell'in dindar, uysal ve şefkatli karısı Kitty, genç ozanla ilgilenir ve ozan da ona âşık olur. Yaşamını düzeltmek için son bir girişimde bulunan, ama başarı elde edemeyen umutsuz Chatterton, kendini zehirler; onu gizlice seven Kitty Beli de, buna dayanamayıp ölür. Cinq-Mars, değindiği tarihsel konular dolayısıyla dikkati çekmişti, ama yazar bu yapıtta, tarih gerçeklerini keyfi bir biçimde ele alıyordu. Kahramanları Gilbert, Chatterton ve Andre Chenier adlı üç öyküden oluşan Stello (1832), o zaman içinde yaşadığı toplum hangisi olursa olsun anlaşılmadığım bir kez daha dile getirir. Servitude et Grandeur militaires (1835) de üç öyküden oluşur. Alfred de Vigny, bu yapıtta, anılarına ve deneyimlerine dayanır. Daphne felsefi ve simgesel bir romandır. Journal d'un poete ise Vigny'nin hem özel yaşamı konusunda, hem de yapıtlarının yorumlanması açısından önemli bir belge niteliğindedir.
Alfred de Vigny Simgeler yardımıyla bir düşünceyi açıkladığı felsefi şiiri yaratmıştı. Soylu ve hayallere kapılmayan bir stoacılığa, Tanrı'nın susuşuna yanıt veren insanın susuşuna, acı çeken insanlığa duyulan sevgiye ve iyi bir gelecek umuduna bağlanmıştı. Alfred de Vingy'de çoğu İncil'den ya da doğadan ve yaşamdan alınmış olan simgeler yer alır. Üslup, kimi zaman büyük bir arılığa ulaşır, ama simgelerin karanlığı, bu üslubu, kimi zaman bulanık ve belirsiz duruma getirir. Bu eksikliklerine karşın, üslubunda, heyecanlandırıcı bir yan vardır ve bu üslup, romantizmin başlangıç döneminin çok iyi bir örneğidir. Alfred de Vigny, ününün, Lamartine'in ve özellikle Victor Hugo'nun ün kazanmasıyla karardığını görmüş ve bundan acı çekmişti.
Destinees'nin ve Journald'un poete' nin ölümünden sonra yayımlanması, Alfred de Vigny'ye yeniden ilgi duyulmasma yol açtı. Victor Hugo'nun tumturaklı sözlerinden ve durmadan yazmasından bıkanlar (Leconte de Lisle, Anatole France), Alfred de Vigny'de, daha derin bir düşünür ve daha değişik bir ozan buldular.

Eserleri

1820 Le Bal
1822 Poèmes
1824 Éloa
1826 Moise Le Cor
1826 Poèmes antiques et modernes
1826 Cinq-Mars
1831 La maréchale d'Ancre
1832 Stello
1833 Quitte pour la peur
1835 Servitude et grandeur militaires (Askerliğin Kulluğu ve Büyüklüğü)
1835 Chatterton
1839 Le colore de Samson (Samson'un Hiddeti)
1840 La Mort du Loup (Kurdun Ölümü)
1841 Le Maison de Berger (Çoban Evi)
1843 La Mont des Olivers (Zeytin Dağı)
1864 Les Destinées
1867 Journal d'un poète
1883 - 1885 Œuvres complètes)
1912 Daphné (roman)

Derlemedir.

MsXLabs Üye Girişi