Hilmi Yavuz
Akşam, Sen ve Ben
İkimizdik, sen ve ben, bir çiçekle
Onun tomurcuğu arasında bir yerde;
Öylece durur muyduk, ikimiz gibi?
Dâima birlikte olurduk hüzünlerde...
Anımsar mısın, yaz günü, bir bahçeyle
Gizledikti kendimizi birbirimizden;
Sen ve bahçe, ben ve bahçe, sen ve ben:
Akşamlar derlerdik her ikimizden...
Üşürüz, çünkü uzağız şimdi o yazdan;
Ey, birazdan bir yazdan geçer olan, ey!
Kimbilir ne anlama geliyor artık,
Şu eskiden “hüzün” dediğimiz şey?
Hilmi Yavuz
Son düzenleyen Safi; 21 Haziran 2015 19:29
