İRDAP
Seni koparıp atmak yaşantımdan
Ne zor şeymiş meğer.
Unutmak mümkün değil varlığını,
Öptüğüm dudaklarını,
Okşadığım saçlarını,
Hele gözlerini unutmak mümkün değil.
Ne çok sevmişim seni
Nasıl bağlanmışım bu kadar.
Öyle seviler
Öyle umutlar etkinki gönlüme,
Hep ayrılık,
Hep hasret
Hep gözyaşı biçtim hasat zamanında.
Mümkün değil bu acıyı unutmam.
Bir ruh nasıl bir bedende yaşıyorsa
Ben ruhumla sende yaşıyorum.
Bazen nefret duymak geliyor sana içimden
En ağır suçlamalara mahkum ediyorum seni
Sonra bir bakıyorum
Her yerin prangalı, şaşırıyorum.
Mümkün değil bu esreti unutmam
Orhan KUTLU
