Elimde yine yorgun kalemim,
Zamansa yoğun bir güne hapsolmuş bir ikindi vakti...
Kalemim, kâğıdıma gözyaşı dökmekte sanki...
Güneşin biraz suskun, bi o kadar da üzgün batışında akşam olmakta.
Gözlerim bir yüreğimden kaleme dökülenleri,
Birde gelmeyeceğini bile bile kapının kolunu yoklamakta...
Her geçen satırda biraz daha artmakta boşluğun,
Her geçen dakika biraz daha koymakta yokluğun,
Hani nerde an tanımaz deli sevdan,
Hani nerde kış günü kalbimi terleten sonsuz aşkın,
Nerde verdiğin sözler, yalan mıydı ölene kadar benim olduğun.
İşte ikindiyi de öldürdük aşkımızı öldürdüğümüz gibi...
Güneş yine üzgün bakıyor her aşkın batışında olduğu gibi,
Kelimeler biraz daha gözyaşına batırılmış çıkıyor bükülmüş dudaklardan,
Yürek biraz daha titriyor baharın ortasında kışta kalmış gibi.
Sen…; baharda yağan zamansız kar tanesi,
Ben…; bahara kanıp kara düşen aşk cemresi...
Sen…; yalanlarla aşk satanların ilk adresi,
Ben...; sattığın son aşkın ta kendisi...
Ben yanlış mevsimde,
Sahte sevgine düşmüş,
Aşk cemresi
