Deli Bir Serseri



Sensizlik yine beni yakaladı suçüstü
Bu akşam, yağmurla yine seni andım
Her tanede seni hatırladım
Bir güzel ağladım

Yalnızlık tak etti canıma
Nerede olsam, kiminle konuşsam
Aklımın bir ucunda, uçurumun başında
Dar ağacına yaslanmış bir çocuk var

Sessiz, sessiz ağlıyor
Dünyaya haykırıyor
Kimin umrunda
Hala yarası kanıyor

Yarını yok belli
Hayata küsmüş bir deli
Kelepçelenmiş elleri
Kimler yakmış onu diri diri

Cesaret gerek delikanlı olmaya
Onda cesaret yoktu, aşkına boyun eğdi
Oldu bir serseri
Geriye ne kaldı, sadece bir deli

Çocuksun derlerdi ona
Oysa o herkesten çok düşünüp
Herkesten çok mantığını konuşturdu
Uçmuş kafaları o hep susturdu

Haklısın diyen hiç olmadı
O buna kahroldu
Yalancı yarları o aldattı
Küstah dostları o ağlattı

Kelepçeleri yenilendi
Yetmezmiş gibi prangalar istetildi
Ağzı dikişlendi
Gözleriyle kafa tuttu, dans etti

Ela gözlüm hiç yenilmedi
Etrafı izledi
Ateşin yanmasını bekleyip
Bir güzel gözyaşlarıyla herşeyi bitirdi

Korkusu yoktu belli
Çocuk ruhlu bir deli
Kime nisbet, kime kısmet
O da oldu bir serseri

Uçurum başında son kez andı seni
Arkasına bakmadan atladı ileri
Özgürce aşağıya uçtu
Sessizce yere gömuldü

Yine de herkesi sevdi, saydı
Seni ise kendisi ile birlikte
Ebediyen bir yolculuğa kaçırdı
Yol yoldaşı oldun ona, hadi mutluluklara