FAK
-kı a. (ar. fak).
1. Esk Tuzak, kapan "... uzaklara taş fırlatmak için örülmüş nakışlı yün deri sapanlar, kuş fakları, daha türlü türlü armağanlar..." (Yaşar Kemal).
2.
Faka basmak, tuzağa düşmek, aldatılmak. || Bir kimseyi
faka bastırmak, onu tuzağa-düşürmek, aldatmak.
Kaynak: Büyük Larousse