Gece karanlık. Ve umutlarım solmaya başladı. Nerden başlamalı bilemiyorum. Ama ömrümün en uzun gecesiydi belkide. Bir kaç sihir iki paket sigara ve yarım kalmış bir yalvarma. Bütün gece karşımda durdular sanki hiç gitmeyecek bir rüyaya dalmış, kabuslarım olarak çıkmıştı karşıma. Bir bir düşündüm konuştuklarımı ve bir bir yargıladım kendimi. Biliyorsun tarafsız olmak lazım maçta. Hele ki hakem olmak en zoru aslında. Ben bütün karanlıklarıma rağmen hakem olmayı seçmiştim. Gözlerimdeki bütün yaşlara rağmen iyi görürüm demiştim sana. Biliyorsun tanıyorsun beni ve bu beklemek kahrediyor beni... Sana anlatamadıklarım için özür dilerim ve sana unutturamadıklarım için. Üstüne gelişlerim de sırf bu yüzden değilmiydi zaten. Bilirsin söylemiştim; kaya güçlüdür ama suyun sürekliliği parçalar onu. İşte sürekli aynı düşünceler sürekli aynı kahroluşlar. Kırdım mı seni? incindin mi yoksa? Umarım affedersin beni.

Bu uzun bekleyişler kahrediyor beni. Bir sigara daha yakıyorum yanlızlığıma ve bir koca bekleyiş daha çıkan dumanlarda.Seni çok özledim....