Radyo, kitle iletişim araçlarının en yaygınlarındandır.

1904 yılında yüksek frekans alternatörü denilen buluşu yapan ve 46 yıl boyunca General Electric Şirketi'nde çalışan Ernst Alexanderson, 1906 yılında Amerika'da ilk deney niteliğindeki radyo yayınını mümkün kılan kişi olmuştu.
Amerika'da resmen radyo yayınları, 1921 yılında başlamıştır. Rusya'da ise Aleksander Stepanoviç Popof, radyonun babası sayılır. Hatta Amerikan Deniz Kuvvetleri'nin 1963 yılında hazırladığı bir raporda bile, 1859'la 1906 yılları arasında yaşamış olan bu Rus profesörün adı geçer.
Marconi ile Popof, 1895 yılında hemen hemen aynı sıralarda radyo yayınları yapma tekniğini bulmuştur. Ancak Guglielmo Marconi, iyi bir tüccar olduğundan hemen buluşunu bütün dünyayı gezerek duyurmayı başaran kişi olmuş. Aslında Popof, kötü hava koşullarını ve yıldırımları önceden haber alabilmek için bir yenilik düşünmüştü. Havadaki statik ya da atmosferik elektrik derecesini ölçmeyi akıl etmiş ve bu arada radyoyu geliştirmişti. Orta ya da uzun dalga istasyonlarını dinleyenler, yaklaşmakta olan kötü hava koşullarının, radyoların aldığı parazitlerle çok önceleri farkedildiğine tanık olmuşlardır.

Yararlarına gelince, radyo yayınları taşınabilir ve her yerde kolayca bulunabilir özelliği ile çok geniş bir kitleye hitap edebilen yaygın bir iletişim aracıdır. Uzun yıllardır gerek canlı gerek bant yayın ile ulaşılamayacak hemen hemen hiç bir yer bırakmayan uydu teknolojisi ile yönetilen radyo bu özelliğini daha uzun zaman koruyacaktır. Cep telefonları ve benzeri iletişim araçlarının da vazgeçilmezidir radyolar ve gelişen teknoloji ile kırsal alanda bile radyo istasyonları kurulabilmekte ve bu yöresel radyolar ulaştıkları çevre halkına yakın ve dolaysız hizmet götürebilmektedir.