Uzak Ve Yakin



Yakın olduğu kadar uzak uzak olduğu kadar yakın
Duruyor karşımda en temiz melekler kadar saf ve yalın
Ah kimsecikler görmesin kimsecikler farketmesin sakın
Güneş hiçbir zaman batmasın bu an sonsuza dek yaşansın

Bu oturan ben, bu karşımdaki o, bu biz miyiz?
Yan yana mıyız herkeslerden her şeyden habersiz
Sanki yıllardır mutlu mesut yaşıyor gibiyiz
Parkın ortasında kelebekler gibi sahipsiz

Ruhum şad oluyor sanki konuşurken dili
Yanımda yaralı ve ürkek bir ceylan gibi
Kalmıyor insanın ne tasası ne de derdi
Mübarek elleri bana sonsuzluğu içirdi

Hiç tanımadı ellerim narin ellerini
Hiç bilmedi yüreğim yaban yüreğini
Dinmeyen bir delilik kapladı bedenimi
Yiten günle birlikte sessizce gidiverdi.

Recep Nuri Demirel