nicedir yok, kalbindeki yükle ineceğin bir durak
acıdan silinmiş kadın gölgeleri, yağmur,
sen, şehre posta arabalarının gelişini bekliyorsun
güneşi nerede unuttuğunuzu unutan kadını sayıklayarak,
kalabalığında unutulmamak için ormanın
yaprak döken çocuk, bir dal ama kenarda.


oradaki, ey kendine karışmayan hala yalnızlık mısın?


_yalnızım, çağrılmaya adım yeter mi?