Emret Komutanım

Askeriyeden bir ses kulağımda
Sudan çıkmış balığın hikayesi
Altıya bir çakı gibi yanımda
Fısıldar durmadan bir hayat dersi...

Kopar serhattan fırtına güneye
Kuzeyden kopar karayel teröre
Süre gelen kavgaya yaş dökmeye
And içmiş karış karış yöre yöre...

Er yedi bin iki yüz altmış iki
Ömer Yıldıztürk Edirne tekmili
Emret komutanım ben deniz baki
Verin emir! Gözlere çektim mili...

Hangi tepe,hangi dağ,vatan borcu
Bana ver şahadet şurubundan bir
Damla,bir kurşun boşalt,bitmez sancı
Af et,düşmana bu sinir ve kibir...

Uyan Mehmed'im ne söylenirsin?
Ben rüyalarda vatanı görmekteyim
Sakin ol! Nedir bu hırs,nedir bu kin?
Ben hududa bayrağı dikmekteyim...

Gece nöbetteyim üç beş gibi
Gözbebeklerim soğuktan yanmakta
Her askere olmaz hudut nasibi
Aklımın bir köşesinde yazmakta...

Emret komutanım,feda vatana
Bu can feda olsun bayrağımıza
İmandan habersiz toprak satana
Cenk edelim durmadan pervasıza...

Emret komutanım,savaşa geldim
İlk mermi atmak,son damla görmek
Bedenimden kanımı azad ettim
Vatanın bekasına kanım dökmek...

Vedalaştım gelecekle,geçmişle
Şerefli hizmete tek borcum benim
Emir ver! Yok olsun dağlar tekbirle
Şad olsun emrinle aciz kaderim...

Kaderim cihatsa ben hep gülerim
Gülerim yare hizmete Şırnak'ta
Emret komutanım,dara düşerim
Hırsımdan yedim,kalmadı tırnakta...

Gönüllüyüm ben çekmeye bir cefa
Girerim en ağır sorumluluğa
Yeter ki milletim çeksin bin sefa
Korku veririm bedbaht korkuluğa...

Dökmeyin gözyaşı,yakmayın ağıt
Düşersem toprağa,olursam şehit
Cebimdedir şiirim,beyaz kağıt
Son sözü yazdım,şehadet ve tevhit...

Emret komutanım,emret hep bana
Emrine itaat,bayrağa saygı
Ben zorluğu içerim kana kana
Vatan sağ olsun! Olmaz bende kaygı...