Vesikalar, vakıalar önemsizdi... Nazarlarında tarih, bir ilim değil, bir sanattı. Objektif olmasının önemi yoktu. Sadece "milli" olmalıydı. Bunun için de "dini" unsurlardan ayıklanması gerekiyordu. Yani geçmiş reddediliyor, yok ediliyor, "yok"un üzerine üzerine geleceği inşa etmek gibi imkansız bir hayalin peşinde koşuluyordu.
Bakalım neler yapıldı?
Üniversitede okutulan bir ders kitabından, neler yapıldığını takibe çalışalım:
1- Türk Devleti, kanunlarla ıslahat yapmak yerine, din esaslarına dayanmayan Batı devletleri kanunlarını doğrudan kabul ederek, dinin siyasi hayat üzerindeki etkisini bertaraf etme yoluna gitti. Bu suretle siyasi hayat üzerinde büyük nüfuz sahibi olan din alimleri [ulema] sınıfının da otorite kaynağını ortadan kaldırdı. Kanunların halk tarafından benimsenmesi için, bu kanunların şu veya bu ülkeden aktarıldığı üzerinde durulmadı, kamuoyuna "uygar ülkelerin kanunları" diye takdim edildi.
2- Milli devlet, tekkeleri kapatarak ve tarikat faaliyetlerini yasaklayarak, bölücü ve devlet otorotesini zayıflatıcı niteliklerini asgariye indirmeye çalıştı.
3- Memlekette kullanılan kıyafetlerin Batı memleketlerinde kullanılanlardan ayrı oluşu, Batılılaşma çabasında olan bir toplumun bu yolu benimsemesine psikolojik bir engel teşkil ediyordu. Ayrıca Batı adetlerini benimsemiş aydınların Avrupalı kıyafetlerle gezmeleri yanında geleneksel kostümlerin kullanılışı, zaten mevcut olan halk ayrımını kuvvetlendirici ve görülebilir nitelikdeydi.
Milli devlet, sosyal ayrımları görünebilir ve sembolik şekilde ifade eden kıyafetlerin giyilmesini yasaklayarak, yerlerine herkesçe giyilebilecek kıyafetlerin giyilmesini sağlamaya çalışarak, bu ayrımların zayıflamasına çalışmıştır.
Devamı Yarın...
