Şimdi Sen Beni Hiç Var Olmadım Say

Hiçbir sıfata ihtiyacı yok içime yerleşen benliğinin.
Küstüm çiçekleri büyütüyorum bu aralar ellerimde.
Şimdi burada olsan ne olur?
Ya da tüm varlığını silsen ruhumdan...

Ne de olsa ben,
Yoksun gecelerde
Gözlerimin hayalimde yarattığı yakamozlarla oynaşırken
Aynaya düşen aksini sevmiştim
O çocuksu tebessümlerinin.

Anlamsız serzenişlerinin bıraktığı buğuyla
Çıkar yol bulamadığım bakışlarının
Tüm mahremimi ortaya serip
Ruhumu çıplak bırakışını...

Çünkü;

Dokunamayacağım kadar uzakta
Ama hissedebileceğim kadar yakınımdaydı nefesin.
Çaresizdim...
Hayata tutunamadığım anlarda
Kaldığım yerden devam etmeye çalışmanın verdiği
yenilmişlik hissiyle inkâr ederken varlığını,
Senin, en vakur halinle
Payına düşen hüznü
Ruhuna işlemeni sevmiştim,

Ve en baştan
Yeni bir gökyüzü çizmeye çalışan düşlerini...

En çok ta ellerini

Ellerini sevmiştim;
Ayaza kesen ihanet gecelerinde sığınabildiğim...

Bunca zaman sonra sorgulama ne olur,
Gereği yok.

Çünkü;
Çelimsizde olsa
Sana bir umut büyütmedeki beceriksizliğimden bu acemi hallerim.

Ki ben
En usta söylemlerimi yerle bir ederek
Avuçlarıma bıraktığın bu acemiliği sevmiştim...


Ama seni;

Hiç ...

Çünkü;
Gidecektin...

Daha önce gidenler gibi.

Yıkıp dünyayı başıma
Bakıp gözlerimin içine
Dokunup, herkesten saklamaya çalıştığım ruhuma

Ardına bile dönüp bakmadan gidecektin...

Geceler boyu ayazına aldırmadan sığındığım
Bir pencere boşluğu olacaktın.
Ya da
Duvara çarptığım çerçeveden bakan
Birkaç cam kırığı...

Sen ki çıkarken tüm soğukluğuyla çarptığın kapının
Yankısında kalan utancı yazacaktın tarihime
Garip bir tekerrüre yataklık yaparak.

Ben senden önce
Kaç vurulmuşluk sakladım yüreğimin kanaması en güçlü yerinde?

Boşver,
Bilmesen de olur aslında...

Hazır sevmemişken daha
Yok sayıp tüm varlığını
Zamanı başa sarmalıyım.

Ağustos

Temmuz

Haziran

Mayıs

Nisan

...


Aylin Başdemir