Yazamadığım Şiir

Öpüşlerimiz ortasında birleşirken nefeslerimiz
İçimiz titrerdi
Aynı bedenin birbirini solumasıyla başlardı her şey
Nerde biterdi ki
Ruhlarımız iç içe geçerken
İndirirdi ayrılık yelkenlerini

Bilirdin
Sen benim eşim, doyamadığım
Ben senin ümidin, diğer adın
Alnımıza yazılmadıkça ölüm
Sürecektik sefasını dünyanın

Ayrılık nedir, bildiğimi sanırdım
Oysa ki tek bildiğim; uzaklıklarmış
Böyleymiş demek ayrılık acısı
Kapkara bir is gibi
Ne çabuk sinermiş yüreğine insanın

“Ayrılmak yok” demiştin bana
“Bırakmam seni yaşadıkça”
“Seni hiç sevmedim dediğimde hatta en çok o zaman”
“İnanma bana”.

Bedenimi hangi musallada unuttun bir bilsem
Giderken bakışıma saklanmış bir çığlık görürsen
Dönme sakın arkana
Bırak
Öksüz kalsın sen sustuğunda
Bir adım kalsın sende
Canına yazılmıştı ya hani
Peki sevdiğim unut beni

Bizi unutma…