Ömür Tek bir Nefes

Ömür birtek nefes,solukta Geçti
Tüm dertle çileyle dolupta geçti
Ne ümütlerle çırpınıp durdu
Tomurcuk gül idi solupta geçti


Goncasın açmadı rengini bulup
Gülünü dermedi dengini bulup
Güneşi gölgeledi hep kara bulut
Tüm mevsimler hazan olupta geçti.

Şimdi bahçe hazan yapraklar sarı,
Ne yazı yaşadı, nede baharı
Ne gül kaldı ne çiçek,konmuyor arı
Koskoca bir ömür dolupta geçti.

Sevgiye susamış ruhsuz bir beden
Bir ömür ağladı birkez gülmeden
Tabuta konulmuş daha ölmeden
Duasız,Selasız,gelipte geçti.