Azurenin Lâneti



Yine bir ben kaldım bana,
Bir de asılı resmindeki hatıra.
Sanki hiç yanımda değil;
Damarlarımda, kanımda.
Hissedebiliyorum derinliklerimde, ruhumda,
Ama öyle bir şey ki bu;
Cesaret edemiyorum...
Ben gecenin gardiyanıyım, karanlıkta,
Sen olur o kör karanlıkta, canımda.
Elimi uzatınca dokunuyorum sanki,
Ama öyle bir şey ki bu;
Cesaret edemiyorum...
Geç fark ettim bazı şeyleri,
En azından kendimi.
Esir etsem de ruhuma artık bedenimi,
Öyle bir şey ki bu;
Cesaret edemiyorum...
Biliyorum kendimdeki nefreti,
Gölgenin dünyadaki sürgünü.
Lâneti ile azuredeki ışığın;
Öyle bir şey ki bu;
Cesaret edemiyorum...