Hayat Böyle Bir ŞeyÜç arkadaşlardı;
Üç can yoldaşı,üçüde aynı köyde doğmuş,aynı okullarda
okumuşlardı,aynı takımı tutuyorlardı.
Yazık! aynı kaderi paylaştılar...
Saat üç tü üçüde uyuyordu...
kimine göre üç saniye sürdü kimine göre üç dakika...
onlar üç yıl yooo üçyüzyıl hissettiler...
her yer karanlıktı toz göklere çıkmıştı
çığlıklar duyuluyordu ya
kimin çığlığıydı,nereden geliyordu bilemiyorlardı...bilseler ne olurdu
kendileride yardıma muhtaçlardı
üçü yalnızca benim bahsettiğim üçü..... ya gerisi....
Üç hükümet yetkilisi vardı
Üç kurtarma timi
Üç arama köpeği
Üç pamuk ipliği vardı hayatla aralarında
Üçü üç yerden bağırıyordu bir de ses leri çıksaydı
Üç gün sürdü karanlık bize göre,
Üç yıldır gömülü bekliyorlardı oysa onlara kalsa
Üç kurtarma görevlisi üçünü birden aldı yıkıntıların arasından.
Üçü üç yerden haykırdı herkes alkışlıyordu
Üçünü daha kurtardık üç gün sonra diye!!!ya gerisi...
Her şey iyi olacaktı öyle umuyorlardı öyle olmasını istiyorlardı.
Ama olmadı üçüde ailelerinin akibetini düşünüyorlardı...
Her geçen gün ızdırapları artıyordu ama hayat böyle bir şeydi.
Hayat Böyle Bir Şey-2Üçü de üç yerden kurtarma çalışmalarına katılmışlardı
Üç aydır yıkıntılarla boğuşuyorlardı
Üç aydır açlıkla sefaletle...
Üç büyük ilden yardımlar yağıyordu
Onlarca insan açken yüzlerce ekmek çöpe atılıyordu
yetkililer organize olamamışlardı
ne yapsınlardı böyle bir felaketle daha önce karşılaşılmamıştı...
Erzincan ,Bingöl,Tunceli...daha ders olmamıştı...
hala olmuyor ya...
Üç ay geçmişti aradan
Üç eski arkadaş, üç can yoldaşı olmuşlardı,üç kader kurbanı
Üçünün de aileleri yok olmuştu ya gerisi... ya kalan otuz bin kişi
Üçü de kalamazdı artık orada bir araya geldiler karar zamanıydı...
Artık yalnızlardı hata yaptıklarında kızacak anaları kulaklarını çekecek babaları
yoktu üçü üç yerden ağlaştılar gözleri pınar oldu,çağlayan oldu.
üç ay sonra ancak ağlayabiliyorlardı.
Ama karar zamanıydı.kış geliyordu.devlet çadır veriyordu ya
kış çadırda geçmezdi zaten artık onları burada tutan ne kalmıştı ki
üçü bir ağız ettiler gitmeliydiler ya nasıl gideceklerdi dayanamıyorlardı o yıkıntılardan
ayrılmaya ev desen yıkılmıştı mahalle desem tanınmaz haldeydi
ama yine de kopulmuyordu, hatıralar bırakmıyordu yakalarını
Çok değil üç ay önce bahçede otururken elini tuttuğu
kimseler görmeden dudaklarına kaçamak öpücükler kondurduğu ondan
ayrılırsa yaşayamayacağını söylediği canından çok sevdiği sevgilisi
oradaydı yıkıntılar arasında günlerce beklemiş ama son kez bile görememişti.
şimdi nasıl bırakıp gidecekti...üçü de susuyor düşüncelere dalıyor ama her
konuşan gitmeliyiz buradan diyordu...******* düşünüyordu pamuk gibi elleri
saçlarını okşarken hep oğlum okuyup büyük adam olacak derken canlanıyordu sanki
düşünde, okumuştu büyük adam olmuştu ya keşke hep küçük kalsaydı...
sevgilisi geri gelmezdi ki üç aydır her yeri aramış bulamamıştı üçü beraber
aradılar gene bulamadılar belki bulsalar daha kolay gideceklerdi ama
toz olmuştu sanki evlerinin yıkıntılarını avuç avuç boşaltmış izine rastlayamamıştı
ondan arıyorlardı ya...
Üçü de üç gün üç gece ağlaştılar
Üçüncü günün sonunda göz pınarları kurudu...
Yapılacak en doğru şey di bu gitmelilerdi ...
Üçü de birinin söylemesini bekliyordu...
üçü de söyleyemiyordu.
