Saat on dokuz otuz günlerden deli bir akşam,
Koyu bir bant çekili zaten suskun dudaklarıma...
Dur durak bilmeden taşladım dallarımı.
Daha filizlenmesini bile beklemeden,
Hamken yedim olmamış ümitlerimi...
Kahhar olandan kehanetini bekliyorum,
İki satır şiirle çırılçıplak ömrümün...
Yıldız geçitlerinde sönmüş bir bahara açılır,
sürgüsü pas tutmuş kilitsiz kapılarım.
Her günüm bir değilmi bu meçhulde,
Günlerden bir cuma...Aylardan ise yirmi kasım...
Ömer Tomruk
