Bir Adı Yoktu Sensizliğin
Bir adı yoktu sensizliğin
Zamanı durdurmuştun gittiğin gün
Oysa bir sevda masalıydı yaşananlar
Sessiz bir kayboluştu anılar
Düş bahçesinde oyun oynamak gibiydi sevda
Yıldızlı gecelerde sokulmaktı o sıcak nefese
Yağmurdan habersiz sevişmekti bazen
Bazen bir sığınaktı
Uyumaktı şefkatli bir kucakta
Habersizce denizi izlemekti
Çocuklar gibi top oynayıp eğlenmek
Hiç konuşmadan anlaşabilmek
Sözlerin anlamı yoktu çoğu zaman
Bitmez denilen sevdalardandı bizimkisi
Herhangi bir saatte ve yerde tesadüfen karşılaşabilmekti
İki simit gerekmezdi bu sevdaya
Paylaşmanın sevinci vardı duygularda
Düş kurmaya da gerek yoktu
İçimizden gelenler o anda yaşanırdı
Martılar göç etmezdi sıcak diyarlara
Bizim sıcak kucağımız yeterdi onlara
Güvercinler bir tek kışın konmazdı pencere kenarına
Kışında serçeler öterdi bahçedeki ağaçlarda
Yalan yoktu bu sevdada
Konuşmak ta yoktu zaten
Sadece yaşamak vardı
Düşünmek yaşamak
Kaybolmak bilinmezliğe doğru
Şimdi zaman gittiğinin tam ertesi
Güvercinler konmuyor artık pencereme
Sabahları yaptığımız kahvaltı tatsız
Göç etmeyen martılar ölüyor avuçlarımda
Gökyüzündeki yıldızları da yanında götürmüş olmalısın
Geceler hep karanlık odamda
Eskinden de konuşmazdım, yine konuşmuyorum
İnsan sesi duymayalı ne çok olmuş
Sitemim sana sanma...
Sitemim zamanı...
Hani haber bile vermeden gittin ya
İşte sitemim seni benden alana...
