çökkün
sıfat
1 . Çökmüş olan:
"Kumral saçlarının çevrelediği çökkün yüzünü eğerek elindeki iğne oyalı kar beyaz mendile uzun uzun sümkürdü."- E. Şafak.
2 . zarf, mecaz Vücut, akıl ve ruhça gücü azalmış olan:
"Gerçekten de çökkün, üzgün ve zavallı bulmuştu onu."- T. Buğra.