Şehrin bütün kapılarını kapattım,
geleceğim dediğin halde,
gelmeyişlerini sindirdim..
bundan böyle "gel" demeyeceğim..
gelsende tüm kapılar kapalı,
giremeyeceksin sınırlarıma..
Kapılar çarpılacak yüzüne,
kızaracaksın,
alınacaksın,
kim bilir belki
üzüleceksin..
Ama o kapılar hiç açılmayacak..!
Sebepsiz gitmelerine karşı,
yaptığım bir inat değil bu..
sadece yoruldum anlıyormusun?
Her gece dualarıma düşmenden,
rüyalarımı süslemenden,
penceremde belirmenden,
Seni andıkça kanayan yaralarımdan,
yoruldum...!
Alışkanlığımsın,
ve kahretsin ki
alışkanlıklarımdan
kolay kolay
vazgeçemiyorum..
Belki birgün,
bitireceğim seni içimde..
hiç bir zerremde olmayacaksın..
Belki de,
hep benle kalacaksın,
sonsuzluğa kadar..
Kimbilir?!
belki,
bu sevdayla göçeceğim bu alemden..
giderken bile içimde götüreceğim seni..
Şimdi hiç düzelmiyecek olan,
kırıklar var ruhumda..
çok kırıldım,
çok hırpalandım..
yoruldum..
yoruldum...
Uyumak istiyorum,
sana uyumak
ve
karanlığa...!!!
(alıntı)
