Müzikte çalgı müziğinin kompleksleşmesiyle, anlatımların takip edilmesi, ilişkilendirilmesi zorlaşmıştır. Bu noktada müziksel anlatıma eklenen sözsel anlatım, çalgı müziğine eklenen sözlü vokal müziği ile müzik dili bir değişim içine girmiştir. Daha sonra müziğe eklemlenen söz, anlatımının daha belirgin olmasından kaynaklı, müzikal anlatımı tekeline almıştır. 18 YY. da oluşturulan prozodi ( ezgi – söz uyumu ) kavramıyla bu iki dilin birbirleriyle biçimsel anlamda ilişkileri belirlenmiştir. Hatta TRT bu kurala uymadığı gerekçesiyle birçok şarkıyı sansürlemiştir. Bu ne demektir? Sözlü anlatım, müzikal anlatımın önüne geçmiş ve de belirleyeni olmuştur. Günümüz müzik piyasasından örnekle vokal müzisyenleri ön planda, çalgı müzisyenleri arka plandadır. Vokalin sesi tercihen diğer çalgılara göre fazlaca yüksektir. Şarkılarda bunun üzerine kurulur. Vokalin olmadığı bölümler süre olarak fazla uzun tutulmaz, uzunluk söz konusuysa bu sefer de başka bir solo vardır. Hiyerarşinin basamak sayısı artırılır. Tabiî ki yine eşlik durumunda olan ve bahsettiğimiz müzikte nesne mi özne mi olduğuna bir türlü karar veremediğim çalgıcılar var.