düş kırığı sokaklardan başka
kendimden başka kimim kaldıki bu şehirde
bundan belkide nefessiz kalmam
umut tüpüm bitmiş
hayatın dibinde vurgun yemişim
kimselerde bulamamış cesedimi yıllarca sürüklenmişim
yeryüzünde gezen melek kanatları çoktan terketmiş beni
gözlerim hüzünlüymüş görememişim