bir yalnızlık bildirgesi
geceleyin yağmurda ıslanmış sokaklar gibi
kulağımda yalnızlığın ayak sesleri
örselenmiş tüm evlerim,sönmüş ışıklarım
saçlarımı tarıyor kaldırımların sessizliği...
ben miyim bu viran,yokuş dibinde uzanan
gözlerimde yangınlar büyüyor, beynimi kavuran!
görmek istemiyorum oysa artık, herşey hep yalan!
kipriklerimde titriyor hayatın sebepsizliği!