YAĞMUR..!
Hep ayni cumleler.
Babamlar nasil? Ilacini aldin mi?
Nedenini bilmedigim bir aglamak var icimde.
Bir yerlere sigdiramiyorum yuregimi.
Bazen dalip giderdin mutfakta yemek yaparken
tahta kasikla tencerenin basinda oylece.
Ne dusunurdun acaba?
Ozlemek cok fena anne anlamak seni daha da...
Omuzlarim agriyarak uyaniyorum sabahlari.
Benim kizimin omuzlarini ovmasina daha cok var.
Gittikce sanami benziyorum ben?
Ya da 'annenin kaderi kiza' dedikleri dogru mu?
'baban eskitir herseyi kizim, 'demistin bir kez.
Anlamamisim meger, eskiyormus annecigim.
Omzunu ovacak kalmiyormus meger ayni evin icinde
simdi duysan bunlari
ne uzulursun mutsuz mu kizim diye
coktan vazgecmis bir sesle
Mutsuz degilim de anne,
yagmura ve mutfagimdaki kedere care bulamiyorum
Evimi topluyor, toz aliyor, patlican kizartiyor
televizyon seyrediyor, aksam calan kapiyi aciyorum
Actigimi goren olmuyor
Pisirdigim yeniyor da, guzel olmus denmiyor
Cay demleniyor demleniyor, demleniyor
Kederim mutfagin her yerine yerlesiyor
Nasil eskiyor hersey anne, nasil eskiyor
eskilerimi atmaya kiyamiyorum
Seni cok ozluyorum.
