Hani Seni Bilmesem
Ne zamandır bekliyorum İstanbul'un bana ağlamasını,
Bu kadar kayıtsız kalamazdı, dertleşmeliydi benimle.
Nihayet feryadı ile uyandım gökyüzünün.
Seni kusuyordu seni boşalıyordu içinden
Rüzgar adını haykırıyordu!
Duydum....
Yumma gözlerini geceden çok korkuyorum.
Yaratılmış herşey sana teslimdi.
Allah'ım one azgınlık one intikam
Vapurları atıyordu üstünden deniz
Ağaçlar boyun bükmüş huzurunda eğiliyordu
Bütün yıldızları uçup gitmişti göğün
Ay' ı gördüm kıpkırmızı.
Kan ağlıyordu bulutlardan
Gecenin çığlığını duydum
Ölüyordu....
Gözlerin açılıyordu ara sıra
Korkunç bir uğultu sonrası gece aydınlanıyordu bir kaç saniye.
Hani seni bilmesem şimşek çaktı sanacağım..
Sonra ölüm sessizliği çöktü sırılsıklam İstanbul'a
Aç dedim gözlerini korkuyorum.
Birden resmin belirdi karşımda
Gök renk değiştirdi
'Günaydın' dedi annem; uyandın.....
Hani seni bilmesem gün doğdu sanacağım.
Penceremdeki kuşun kanatları ıslak değil
Göz pınarlarınmı kurudu ağlamıyorsun artık
Hani seni bilmesem yağmur dindi sanacağım.....
