İmkansızımsın Ey Yar

Gözlerinden bir yudum nefes alıp alıp sana yazıyorum yine Yürek mürekkebiyle yazılmış onca karalamaya inat seni yaşıyorum satırlarımda Sen ve ben İki ayrı kentin sabahında aynı güneşle uyanan iki sevdalı İmkansızlığın içinde yokluğun acı nefesinde " aşkı " soluyan iki yürek Boşver gülüm Suyla ateşin geceyle güneşin birbirlerini sevmesi gibi imkansız olsa da aldırma

Yağmuru dilenen kuru toprak gibi her sabah nefesini soluyorum ben Güneşi bekleyen kuru yaprak gibi akşam kızıllıgında seni bekliyorum Biliyorum hicbir zaman kapımı çalmayacak ellerin hiçbir zaman ellerini tuttugumda avuç içlerin terlemeyecek Bırak bu dünyanın bize hasret borcu olsun Hasretlikler hep demir parmaklıkların ardında kalsın Kavuşmasın sırtlarımız birbirlerine Değmesin dudaklarımız dudaklarımıza Sevgi bu değil mi ? Yokluğunda bile sevmeyi bilmek Aşkı yücelten bu değil midir ki ? Bak şehrime yağmur yüklü bulutlar konuk olduğunda ben seni ararım her damlasında Saçlarımı ıslatan bir yağmur damlası kadar berraktır sevgin Musluğu açıp avuç içlerime akan suyu delice içmek Çünkü içtiğim sendin Kana kana yüreginin deryalarındaki nefesi içtim her defasında

Gözlerim bağlı halde karanlıkta merdiven inerken hep senin sevdana yürür gibi emindim adımlarımdan Başımı kaldırdığımda bulutlara kanat açıp gözlerinin içinde sıcak iklimleri gördüm Dokunduğum herşey de ellerinin sıcaklığını aradım durdum Oysa ellerini hiç tutmadım ki ! Baktığım her noktada gözlerinin derinliğindeki umudu sevdim İnan gözlerini hiç yakından görmedim ama hep seni yaşadım Görmeden sevmeyi dokunmadan hissetmeyi öğrendim

Sen gülümsediğinde pencerelerimde cicekler açar Her nefes alışında gökyüzüne nice yıldızlar kanatlanır Yağan yağmur kadar bereketlidir gözyaşların Engin denizlerin içinde sakladığı berraklık kadar yalındır bakışların Biliyorum bu hasret mapuslugunda günleri saysam da bu özlem her gün acılarımı kanatsa da ben seni sevdim Yüreğinin içinde büyüyen bir cocuk gibi gözlerinde gülümsüyorum hayata Ben seni gözlerinde biriktirdiğin düşlerle sevdim

Seni sevdiğimden beri kuşluk vakti kıyamadığım gözyaşlarını kelebeklerin sırtında taşıyan bir yürek oldum benGözbebeklerinden süzülen nemli yaşları baharların koynunda kuruyan ciceklerin köklerine sundum her defasında Öyle değerli ki ; gözlerinden süzülen yaşlar imkanım olsa o nemli yaşlarınla ciceklerin yüreklerini yıkardımSeni sevmek böyle duru böyle yalın bir aşk

Seninle her gece yıldızların sağnağında sana düşlerimi sundum Bir an hayat yokusunda yorulsam kenar köşelerde değil ben senin yüreğinde " nefesini " soludum Kekik kokulu gecelere inat ben senin kokunla yetindim Rüzgarın keman çaldığı ve yıldızların nağmelerle bestelere gebe oldugu vakitlerde hep seni düşledim Sevgini soframdaki ekmek gibi bereket bildim Ben senin gülen yüzünü sürdüm arsız yaralarıma Uykusuz yüreğime ayazlar çivileri reva görseler ben senin hayalinle daldım rüyalaraSeni düşündüm zamanın ötesinde İmkansızlıgı sevdim Gözlerindeki nemin saflığını gözyaşların duruluğunu ve iki dudağın arasında hayata hediye ettiğin nefesini sevdim

Bilir misin
Nefesinde baharların soluduğunu ?
Bilir misin her gece
Yetim kuşların yüregine dolduğunu ?
Bilir misin her gözyaşınla
Topraktan yeni filizler doğduğunu ?
Uzaklar da bir kadının
Senin her gülüşünde
Hayata sımsıkı tutunduğunu
Bilir misin ey yar ?
Bilir misin sen ?