Prut antlaşması

Prut savaşı'ndan sonra OsmanlI devletiyle Rusya arasında imzalanan barış belgesi (21 temmuz 1711).

Ruslar'ın teslim olmasından, Baltacı Mehmet Paşa'nın da ordusuna ateşkes buyruğu vermesinden sonra barış görüşmeleri için rus delegeleri türk ordugâhına gelince, komutanlarını çadırında toplayan Baltacı, kendilerince ileri sürülen tüm isteklerin kabulü koşuluyla düşmanın önerdiği barışın yapılması sorununu tartışmaya açtı. İsveçli general Poniatovvski ile Kırım hanı Devlet Giray'ın rus ordusu tam anlamıyla yok edilene kadar savaşın sürdürülmesi önerilerine karşın, Yeniçeri ocağı'nın artık iyice yozlaştığına inanan ve savaş alanında buna kendi gözleriyle tanık olduğu için askerine güveni kalmayan serdarıekrem, barışın yapılmasından yana ağırlığını koydu. Sonuçta oybirliğiyle barışa karar verildi.

Bunun üzerine reisül-küttap Ömer Efendi ile Rusya başvekili baron FVotr Şafirov arasında Prut antlaşması imzalandı. Bu antlaşmanın en önemli hükümlerine göre:

• Azak kalesi tüm silahlarıyla ve olduğu gibi Osmanlı devletine geri verilecek;
• Ruslar'ın son zamanlarda yaptıkları sınır kaleleri (Taygan, Kamaniçe, Şamara vb.) yıkılıp tüm silahları türk ordusuna teslim edilecek;
• Kırım Hanlığı ile Lehistan krallığı’na bağlı Kazaklar’a Rusya kesinlikle karışamayacak;
• Türkiye'de mülteci olarak bulunan İsveç kralı Kari XII yanındakilerle birlikte ülkesine dönerken Ruslar tarafından saldınya uğramayacak;

Başvekil Şafirov'la general Şemeretov rehine olarak Türkler'in elinde kalacak ve ancak bu koşullar yerine getirildikten sonra serbest bırakılacaklardı. Bu antlaşma Baltacı'nın İstanbul'daki düşmanlarınca "çarın elden kaçırıldığı” biçiminde yorumlandıktan sonra, zafer dönüşü Edirne'de fazlaca oyalanması da bu nedenle cezalandırılacağından korktuğu için padişahı tahttan indirmek üzere bir ayaklanma hazırlığına girişmekle suçlanmasına yol açtı. Çevresini alan kişilerin yaydığı bu söylentilere inanan Ahmet III, sadrazam Baltacı Mehmet Paşa'yı ödüllendireceği yerde görevden aldı (1711).