Sana çok Uzaklardan Sesleniyorum
Sana çok uzaklardan sesleniyorum
Belki çin belki AtinaÂ’dan
Duy diye değil!
Dön diye hiç değil
Sadece sesleniyorum işte ne biliyim
Kırılan sonbahar yaprakları oldum
Zavallı rÜzgârlarda kopan
Bu yağmurlar şarkılarımı söylÜyor
Bu şarkılar benim
Evler, parklar, lambalar benim
Ben ıslanmış bir sokak kedisiyim
çıkarken yokuşları anladım
Susmayacak bir fırtınadır içimdeki
Ayaklarım çıplak
Ellerimde umut ordusu
Soğuk kaldırımlarda
Bir çocuktan farksız ağladım
Sana çok uzaklardan sesleniyorum
Belki Amerika belki VenedikÂ’ten
Kulaklarımdaki aşk şarkısını
Ya da acılarımı duyman için değil
Sadece sesleniyorum işte ne biliyim
