Özlediğimde Yoktunuz
özlediğimde yoktunuz yanıbaşımda
oysa ki hayallerimi tutabilirdiniz düşmeden yüreğimden
öldüğümde olmayacaksınız yakınımda
sessiz çığlığı yüreğimin “kirli” bir gürültüye yenik düşecek
unutulacak sonra çocuk yüzüm
derinlerde birer anı, geçmişte sadece bir acı olarak
ağlayan sadece gözlerim
ve sadece göz yaşlarım olacak
yüzümde tanımadığım bir sıcaklık
gözlerimde sadece acı var geleceğe karşı
zihnimde çocuksu hayallerim
kalbimde bir yetişkinin isyanı
oysa ki özlediğimde yoktunuz yanıbaşımda
elimde bir kolu kopmuş oyuncak bebeğim
yanı başımda bacağı kan içinde acı çeken kardeşim
savaş çocuğuyum ya ben,
öldüğümde olmayacaksınız yanıbaşımda
ellerimi uzatıyorum göklere
Babil’in Asma Bahçeleri’nde
huzuru istiyorum kalbimce
oysa kıtlık gibi kurak bir gönül hakim buralarda
savaş
kan
tiksinti
utanç
yani tam anlamıyla “insanlık” hakim buralarda
o yüzden özlediğimde yoktunuz ya yanıbaşımda!
özlediğimde yoktunuz buralarda
bir sıcak sevgi sözcüğü
bir ninni bekledim huzur dolu uykularım için
kabus yüklü gecelerden sıyrılıp
Güneş’i yakalayıp
üzerine binmek istedim
yakıcı olsun varsın
şimdiki üşünmüşlüğümden uzak
yeniden çocuk olayım!
