MAKİ

Maki, Akdeniz ikliminin egemen olduğu bölgelere özgü, ortalama 1-2 metre boyunda­ki küçük ağaç ya da çalıların oluşturduğu bitki örtüsüdür. Bu bitki örtüsüyle kaplı alanlara da makilik denir. Makiler, eskiden ormanlık olan alanların yangın ya da insanlar tarafın­dan yok edilmesi sonucu oluşmuştur.
Maki bitkileri Akdeniz ikliminin kurak koşullarına yani ortamdaki yetersiz sudan olabildiğince yararlanmaya uyarlanmış derin köklü, ufak ve sert yapraklı, hatta dikenli ağaççık ya da çalılardır. Bu ufak yaprakların yüzeyi genellikle su kaybını önlemek üzere mumsu ya da reçineli bir katmanla kaplanmış­tır. Makiliklerde rastlanan pek çok bitki türü arasında başlıca yabani zeytin, funda, katran ardıcı, keçiboynuzu, sakızağacı, laden, bö­ğürtlen, defne, menengiç, mersin, kocayemiş, kermes meşesi, pırnal meşesi, süpürgeotu, zakkum ve katırtırnağı sayılabilir. Maki bitki­leri genellikle geçit vermeyecek kadar yoğun bir biçimde gelişerek toprağın yüzeyinde ol­dukça sık bir doku oluşturur. Türkiye'de maki tipi bitki örtüsü en çok Akdeniz ve Ege kıyılarında yaygındır; Mar­mara ve Karadeniz kıyılarında ise daha sey­rektir. Akdeniz kıyılarında maki toplulukları deniz düzeyinden 800-900 metre yükseğe ka­dar çıkabilir. Dünyanın başka bölgelerinde de makiye benzeyen bitki örtüsüne rastlanır, ama bunlar bulundukları yöreye göre değişik adlar alır.


Kaynak: MsXLabs.org & Temel Britannica