Yâre Mektup
Bu satırları sana, hasretinin uykuları haram ettigi bir geceden yazıyorum. Sesine, sözüne hasret, yüzüne hasret gönlümle başlıyorum mektubuma...
Seni o ilk gördügümde bir ateş düşmüştü gönlüme sanki, sol yanımda başlayan sevda yangını çok kısa zamanda sarmıştı bütün bedenimi. Önce söyleyemedim sevdamı anlatamadım çekindim utandım. Aşkının ateşi dilime vurunca dayanamadım ve kalbimin en derin yerinden SENİ SEVİYORUM dedim..İçim rahatlamıştı ama sen bir türlü umut vermeyince canım sızlıyordu, keşke bende saklı kalsaydı sevdam, keşke söylemeseydim.
Aslında sen haklıydın, ben düşüncesiz davranıyordum. Aramızda engeller aramızda daglar vardı bende bu dagları aşacak güç yoktu sendede beni bekleyecek sabır, yine imkansızdı aşk, yine beni bulmuştu kahır. Kaç kere senden vazgeçmeyi seni unutmayı denedim..Ama unutmak sevmek kadar kolay degilmiş bilemedim ne senden vazgeçebildim ne seni unutabildim..
Her gün seni bir kere görebilmek sesin duyabilmek için yollarını bekliyorum.Ama sen benden kaçıyorsun ben seni sevdim diye sitem ediyorsun farkındayım.Ama kalbimde sana karşı olan duyguları bir an hissetsen bana hak verirdin. Ben sensiz yapamıyorum.
Yine çenem düştü, sıktım canını biliyorum. Sende şunu bilki, benim çenemin düşmesinin, benim içimin yanmasının, benim gözlerimin yaş degil kan aglamasının, bir tek sebebi var oda sana olan sevdam...
