Umutların öldüğü sehrın ıcınden gecen karanlıgı emdım ruhumdan gectım kendımden belkıde vazgectım secemedım hayatı olum serıdının uzerınden atladım bazen korktum bazen cıplak kaldım belkı delı gıbı kostum hayata ama sunu ogrendım; her seye herkeze gıden her nesneye ragmen hayat degerlı bır hazıne gıbıdır kıymetını bılene zengınlık bılmeyene sefaletı sunar bır tepsı ıcınde ve o zaman ıste dusunmey baslarsın hayatmı acımasız ınsanlar mı dıye.....