Edip Eyel

Şâir. İstanbul’da doğdu. Galatasaray Sultanisi ile Paris Yüksek Ziraat Okulu’nu bitirdi (1914). İstanbul liselerinde Fransızca öğretmenliği yaptı, 1955′de bu görevden emekli oldu. İstanbul’da Öldü,
Türkçe ve Fransızca şiirler yazmıştır. 1938′de Fransa’da yapılan bir şiir yarışmasında birincilik kazandı. Klâsik Türk ve Avrupa nazım şekilleriyle yazdığı Türkçe şiirlerini 1941′-den sonra Çınaralte dergisinde yayımladı. Yahya Kemâl Beyatlı’dan farklı bir neo-klâsizm anlayışına sahiptir. Dilinin duruluöu ve güzelliği dikkat çeker.

Eserleri:
İki Fransızca, iki Türkçe şiir kitabı vardır. Türkçe şiir kitapları:

1. Mozaik (1944),

2. Şehrâyin (1953). [Hayâtı ve eserleri hakkında Necdet Sancar'ın Yeni Yayınlar, Nisan-1957'de bir İncelemesi vardır.]

MAVİLİK
Bulanma gökyüzünün lâcivert olan denizi
Acımla rengine daldım, açıl da gizle bizi!

Süzül, genişle, derinleş, eğil de kendine çek
Uzanmış ellerin elbette avcun en temizi.

Başım bulutlara değsin de lâle devşireyim,
Benim güzelliği sevmekte devrin en titizi;

Susup da söylediğin şarkı çınlıyor bende,
Küsüp de yaş döküversen olur gözümde dizi.

Karanlık insana yerden, ışıksa göktendir,
Çeker semalara bir kol yavaşça cümlemizi.

Bugün değilse yarın hep senin misafiriniz.
Adam ilâh imiş aslen, semada kalmış izi!

Biraz çiçek de yetişmezse göklerinde Edip
Bulur göğüslere takmak için yarın nemizi?

Kaynak

MsXLabs Üye Girişi