En sevdiğim posterlerimden birinde şöyle yazar: "Hayat bir
sınavdır.Altı üstü bir sınav.Eğer bu gerçek bir yaşam olsaydı, size nereye
gideceğiniz ve ne yapacağınız söylenirdi." ne zaman bu esprili hayat
felsefesi aklıma gelse, hayatı fazla ciddiye almamam gerektiğini hatırlarım.
Hayata ve bize sunduğu birçok engele bir sınav, yada, sınavlar
dizisiymiş gibi baktığınız zaman, karşınıza çıkacak her engeli gelişmeniz
için bir fırsat olarak görmeye başlarsınız, ister bir sorun bombardımanı
altında olun, ister altından kalkılamıyacak gibi görünen sorumluluklar ve
engellerle karşılaşın , bunlara bir sınavmış gibi bakabilirseniz, daima
başarma imkanınız vardır.Sizi zorlayan engele tepeden bakmaya
başlarsınız.Ama bu engelleri,hayatınızı sürdürebilmek için mutlaka
kazanılması gereken savaşlar gibi görürseniz, sizi adamakıllı çetin bir
hayat bekliyor.Mutluluğu tatma ihtimaliniz olan tek zaman, her işinizin tam
istediğiniz gibi gittiği anlardır.Eh bunun da pek sık olmadığını hepimiz
biliriz.
Bir deney olarak, bakalım bu yöntemi önünüzdeki bir sorun üzerinde
uygulayabilecekmisiniz? Şu anda sizi üzen ergenlik yaşında bir çocuğunuz
veya, canınızı sıkan bir patronunuz olabilir.Konuyu bir sorun değil, bir
sınav olarak görmeye çalışın ve kendinize şu soruları sorun: "Bu konu neden
yaşamımda bulunuyor? Ne anlamı olabilir ve bunu aşabilmem için neler
gerekir? Konuya farklı bir açıdan da bakabilirmiyim? Bunu birçeşit sınav
gibi görmem mümkün mü?
Bu stratejiyi bir kez denerseniz , sorulara vereceğiniz karşılıkların
ne kadar değiştiğini görüp şaşıracaksınız. Eskiden ben yeterli zamanım
olmadığından yakınır dururdum.Oradan oraya koşturur , listemdeki herbir işi
mutlaka bitirmeye çalışırdım. Bunu yapamayınca da, çektiğim sıkıntı yüzünden
zaman çizelgemi, ailemi, koşullarımı, ya da, bir dolu başka şeyi
suçlardım.Sonra gerçeği anladım. Mutlu olmak istiyorsam, hedefim daha çok
zaman yaratabilmek için hayatımı düzenlemek olmamalıydı,bunun yerine, yapmam
gerektiğini sandığım şeylerin tümünü yapamıyacağımı anladığım noktaya karar
vermek olmalıydı. Bir başka deyişle, aşmam gereken gerçek engelim,
mücadelemi bir sınav olarak görmekten ibaretti.Konuyu bir sınav olarak
görebilmek hayatımdaki en büyük kişisel sorunlarımdan biriyle başa çıkmamı
sağladı.Hala arasıra zamanım yetmiyor, diye yakındığım vardır, ama
kesinlikle eskisi gibi değilim. Her şeyi olduğu gibi kabul etmeyi çok daha
fazla öğrenmiş durumdayım.