Bir Denizfeneri.. Okyanusla sonsuza dek komşu.

Okyanusun mu ona daha çok ihtiyacı var yoksa,

denizfeneri mi okyanus için vazgeçilmez bir sevgili?


Gündüzleri, denizfeneri isyanlarda... Çünkü yanıbaşındaki

biricik sevgilisi gözlerinin önünde güneşle ihtirasla sevişmekte.

Hep gece olsun ister, sevgilisi ona kalsın, yalnız onda bulsun

gecedeki renginin güzelliğini... Denizfeneri, küçücüktür okyanusa

göre ama güneşin aşkından daha büyüktür aşkı okyanusa...


Geceleri ise denizfeneri, mutluluklar peşindedir, gecenin esrarengiz

sessizliğinde. Her ışık turunda çıldırır denizfeneri zevkten, adeta

danseder okyanusun en uzak noktalarına uzanarak. Daha gerçektir

denizfeneri, gece sadece o ve okyanus vardır sınırlı görüş gizliliğinde.


Gündüzleri denizfeneri bir hiçtir bütün aldatmalara şahit olarak.

Güneş ise gece olunca bu hissi göremez.. Gece, denizfeneri ile

okyanusun aşkının dansedişine güneş şahitlik yapmaz..


Gün bitiminde ve başlangıcında teslim ederler sevgili

okyanuslarını birbirlerine güneş ve denizfeneri.


Güneşin okyanusla arasına giren bir engel

vardır kimi zaman, bu işkencedir güneşi küçülten.

Bulutlardır, bu hain, gündüz aşkında güneşe okyanusu

göstermeyen. Güneş ise tüm gücüyle savaşır okyanusa ulaşmak

için. O kadar yaklaşır ki, bulutlara bulutlar, yoğunlaşır, yoğunlaşır

ve gökyüzü ağlamaya başlar okyanus hasretinden hesapsızca titrer.


Okyanus bütün damlaları özlemle kucaklar, her damla onu güneşine

daha çok yaklaştırmaktadır. Gökyüzü ağlar, ağlar ta ki son damlası

bitene kadar. Okyanus damlalarla büyür büyür büyüklüğüne daha

hacim katarak aşkının sevgi damlalarıyla. Bilmezdi okyanus,

her yağmurla sevgisini ona iletmek isteyen bir güneşinin

olduğunu. Her yağmur yağdığında okyanus kızar

güneşine gündüz onu terkettiğini düşünür,

hırçınlaşır, dalgalanır öfkesinden bilemez

güneşinin ona ulaşmak için savaştığını.


İntikamını denizfenerinden alır okyanus,

onun neden gündüz sevgilisi olmadığını defalarca

kamçılayarak sorar denizfenerine. Dalgalarını büyütür,

cevap alamayınca denizfenerinden.. Denizfeneri onu teselli

edemez, çünkü o sadece gece vardır gerçek gecededir onun için.

Ağlayamaz denizfeneri, ağlamayı deliler gibi istesede, gözyaşları

yoktur, ulaşmak istesede ulaşamaz gündüz sevgilisine.

Çaresizdir denizfeneri, sadece bir dilek geçirir içinden

rüzgarâ yalvarır "bulutları kaçır buradan" diye,

güneşin çıkması sevgilisine sevgi dolu

ışıklarını göndermesini diler.


Okyanusunun mutluluğunu ister

hesapsızca... Çünkü tek mutluluğu budur

denizfenerinin. Ağlayamaz, gündüz ona ulaşamaz,

konuşamaz hislerini okyanusuna. Her okyanusun

sahilinde bir denizfeneri vardır.

Her gece denizfenerleri gemilere okyanusa olan

aşkını haykırırlar, ümitsizce, yarınlarını hiç düşlemeden...

Ve her gece hikayelerini anlatmak için

gemileri beklerler sonsuz gecelerde...